Üstelik kendini de zorluyordu. "Sakin ol, kendini zorlama!" mı? Dedim ama Hanife bir şey demedi. Bir ara, "Ihhh!" dedi. Yavaş hareketlerim onu tahrik ediyordu. Arkasını dönüp arabayı sürmeye başladığında, trafik sıkışıklığından yararlanıp benimle konuştu ve vücudumu süzdü. "Müzik açabilir miyim abla?" diye sorduğunda yüzünde anlamlı bir ifade vardı. "Tabii" deyince, "Halk müziği dinler misin?" dedi. "Benim için fark etmez" dedim. O da bir kaset koydu ve çalmaya başladı.